Rozdział 22

-Herbaty? - zapytał gdy wygodnie rozsiadłam się na kanapie.
-Nie chcę herbaty. - mruknęłam cicho.
-To czego? - zapytał stojąc w futrynie drzwi. Poklepałam miejsce obok siebie. On od razu to zrozumiał i przysiadł tuż obok. Splotłam nasze palce, ciągle na niego patrząc. - zostaniesz na noc?
-Nie wiem, zadzwonię do mamy. - wyciągnęłam telefon z moich czarnych spodni i wybrałam numer do rodzicielki. - Hej.
-Cześć kochanie.
-Zostanę na noc u Niall'a. Już późno. Jestem zmęczona. - mówiłam spokojnie.
-Rozumiem, i tak byś została gdybym ci nie pozwoliła. - jej melodyjny chichot zabrzmiał w słuchawce.
-Jak ty minie dobrze znasz. - Niall spojrzał na mnie i przygryzł dolną wargę. Delikatnie zbliżył się do mnie i przygryzł płatek mojego ucha. Uśmiechnęłam się szeroko i lekko go odepchnęłam. - kończę. Będę jutro wieczorem.
-Trzymaj się, córciu. - czule powiedziała, po czym połączenie zerwało się.
 Odłożyłam telefon a wtedy Niall pocałował mnie mocno. Wplotłam palce w jego miękkie włosy odwzajemniając pocałunek.
-Niall.. jestem zmęczona. - mówiłam gdy ten przyssał się do mojej szyi. Jednak na niego to nie działało. Nie przerywał czynności, przez co robiło mi się coraz milej. Przymknęłam oczy, a wtedy zadzwonił telefon blondyna. Odczepił się ode mnie i wyciągnął swoją komórkę.
-Słucham? - zapytał zły, ponieważ ktoś na przerwał w takim momencie. - jestem zajęty, zadzwonię później.
Rozłączył się i wyrzucił go za siebie. Ta uderzyła o ścianę i roztrzaskała się na pojedyncze części. Blondyn z powrotem przywarł do mojego obojczyka. Delikatnie muskał jeden z nich językiem. Westchnęłam głośno i odchyliłam głowę.
-Co będziemy robić? - zapytałam niewinnie.
-Będziemy się całować. - uśmiechnął się łobuzersko i posadził sobie mnie na kolanach. Przywarłam do niego całym ciałem po czym mocno pocałowałam. On złapał mnie w biodrach i przyciągnął jeszcze bardziej do siebie, jeśli to możliwe. Poczułam jak jego kolega wbija się we mnie przez spodnie. Zachichotałam cicho w jego usta.
-Coś się dzieje. - śmiałam się głośno. On zarumienił się i udając złego odwrócił bokiem go mnie, przy okazji zrucając mnie z kolan. Przewróciłam oczami i wstałam z kanapy. Pobiegłam szybko na górę i skryłam się w jakimś pokoju. Było ciemno, więc nie wiedziałam gdzie jestem. Gdy oświeciłam światło, ujrzałam tylko otwarty laptop na jakiejś stronie plotkarskiej, gazetę otwartą w połowie i małą lampkę nocną. Zamknęłam drzwi na mały kluczyk. Usiadłam na metalowym krześle. Spojrzałam na szarą gazetę.

"Czy Demetria wybaczy my zdradę?!" - przeczytałam nagłówek jednego z artykułów. Ciekawa zaczęłam czytać.

"Niall Horan widziany z inną?! Może to Demetria, lecz przefarbowała włosy? Otóż nie! Członek Boys Bandu widziany był z piękną brunetką w klubie! Widać że nieźle się zabawiali! Piękna Mia potwierdziła to, że spędziła miły wieczór z blondynem.." - zamknęłam gazetę i nie dowierzając sprawdziłam laptopa. Podobny artykuł, tyle że z wyraźniejszymi zdjęciami. To Niall.

Wyszłam z pokoju. Chciałam udawać że nic nie wiem, lecz mój chłopak zauważył mnie w przedpokoju. Pokiwał głową przecząco i zbliżył się do mnie. Ja jednak zrobiłam pare kroków w tył.
-Dem, to nie tak. - mówił spokojnie.
-Przecież obiecałeś że mnie nie zranisz. Obiecałeś! - krzyczałam na cały głos łkając przy tym. - mogłam się domyśleć że taka gwiazda może sobie znaleźć inną. Jaka ja byłam głupia.. - powiedziałam do siebie - obiecałeś, a ja ci zaufałam, Niall.
-To nie tak! - podniósł ton - to było wtedy gdy się pokłóciliśmy. Poszedłem do baru i upiłem się. On podeszła do mnie i zaczęła mówić że zerwała z chłopakiem. Płakała, ja chciałem jej pomóc! Ale ona mnie pocałowała! - mówił. - przecież wiesz, że mam problemy z alkoholem, wiesz, że nie chciałem. - płakał.
-Nienawidzę tych cholernych kłamstw! Nienawidzę Ciebie! - zamknęłam się ponownie w tym samym pokoju. Zsunęłam się na ziemię po drzwiach i schowałam twarz między kolana.

Płakałam. Nie wiem czy dwie minuty, czy dwie godziny, może nawet dwa dni. On ciągle krzyczał, walił w drzwi. W końcu wstałam i otwarłam drzwi. Zobaczyłam jak siedzi skulony na ziemi i płacze. On wtedy zobaczył mnie. Wstał.
-Nienawidzę cię. - szepnęłam. - Nienawidzę Cię, słyszysz ?! - krzyknęłam głośno. - obiecałeś że mnie nie zranisz! Że będziemy szczęśliwi! Jesteś największym dupkiem jakiego znam, jesteś nikim dla mnie, słyszysz?! NIKIM! Nienawidzę cię! Myślałam że mnie kochasz, że będziemy już razem na zawsze. Na dłużej. A tu już po kilku miesiącach mnie zdradzasz! - krzyczałam głośno płacząc - słuchaj, weź te twoje nic nie warte bransoletki i łańcuszki i zniknij z mojego życia. Na zawsze. - szarpnęłam za swój złoty naszyjnik który dostałam od Nialla na rocznicę trzech miesięcy. Rzuciłam w niego.
-Demetria. - zaczął biec za mną - Proszę posłuchaj!
-Odwal się - zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem.

--

Wynagrodzę wam to i dodam rozdział dzisiaj.
Dajcie mi 25 komentarzy ;)